Íslenskt, já takk, styðjum hamingjusömu hóruna!

Lítið af mér að frétta, er á kafi í bókum. Tók mér reyndar frí á fimmtudag þegar Snæbjörn fór hér í gegn og á föstudagskvöld fór ég út með nokkrum íslenskum bankamönnum í Kobe-nautalund. Syndsamlega góður matur. En hvað um það, fyrst ekkert er af mér að frétta kemur pæling í staðinn:

Nú er búið að lögleiða vændi á Íslandi eins og flestir vita, sér í lagi lesendur Bjarna.com. Rökin fyrir því eru að minnka neyð vændiskvenna á Íslandi og gera þeim kleift að leita sér aðstoðar með sín vændiskonuvandamál. Hins vegar er ljóst að þetta hlýtur að auka vændi eitthvað. Búið er að stimpla þetta “í lagi” þótt auðvitað fylgi hóru jafnan hornauga. Því er spurningin: Mun þessi lögleiðing valda því að fleiri konur streyma frá Austur-Evrópu í vændi á Íslandi? Mun lögleiðingin því snúast upp í andhverfu sína?

Eina leiðin til að koma í veg fyrir þetta er að íslenskar konur fylli upp í það markaðsgat sem myndað hefur verið á vændismarkaðnum. Aðeins þannig mun eftirspurnin eftir erlendum vændiskonum ekki aukast. Það er ljóst að nú er loksins komið alvöru tækifæri fyrir hamingjusömu íslensku hóruna. Því hvet ég allar íslenskar konur sem verju geta valdið að drífa sig út á markaðinn, stöllum sínum í austri til varnar. Að sjálfsögðu hvet ég líka alla vændisleitendur líka til þess að velja íslenskt. Það er enda vel þekkt að íslenska vændiskonan er afbragðsvændiskona enda alin á íslensku lambakjöti í marga ættliði aftur.

Það var vel við hæfi að ég held að ég hafi einmitt rekið augun í vændi í New York í fyrsta skipti á leiðinni í Kobe-kjötið á föstudaginn. Þar virtist vera á ferð nokkuð stór karlmaður klæddur í lítinn topp og stutt pils sem leiddur var eitthvert af litlum skömmustulegum gaur.