Skyndiáhlaup á Ísland

Eftir tæpar tvær vikur hérna í the U.S. of A. var ástæða til að skella sér aftur heim á hinn skammdegishrjáða Klaka. Ástæðan var brúðkaup Jóa Árna, eðaldrengs og æskuvinar. Ég flaug því heim á fimmtudagskvöldið síðasta, lenti á föstudagsmorgun, lagði mig í nokkra tíma og skellti mér svo í brúðkaupið. Það tókst vel í alla staði, fyrst falleg athöfn í kirkjunni sem endaði á “We are the champions” á orgeli og síðan glæsileg veisla í Rúgbrauðsgerðinni. Þar stal senunni frábær veislustjóri, Daníel Isebarn, sem lagði salinn með hárfínni blöndu af fimmaurum (Brúðkaupsgerðin mun sitja lengi eftir í minnum manna), góðlátlegu gríni og svívirðingum þar sem enginn var óhultur, hvort sem það voru foreldrar brúðhjónanna eða fyrrverandi forseti Alþingis. Eftir þessa glæsiveislu þótti kallinum að sjálfsögðu ástæða að taka Óliverinn. Þar rakst ég á fullt af góðkunningjum og í það heila var kvöldið bara frábært.

Kvöldið eftir var líka nokkuð gott þótt þynnkan hefði dregið úr manni nokkurn mátt. Kvöldið var hafið á léttri pungadrykkja með Jóa Ben og nafna mínum Gíslasyni og bæjarferð í kjölfarið. Nokkrir pöbbar voru teknir, þar á meðal Óliver aftur þar sem trylltur stríðsdans var stiginn.

Síðan kom ég aftur heim til NY á sunnudagskvöldið. Góð helgarferð með góðri keyrslu.

Gamla-gott vikunnar er að þessu sinni í bundnu máli og er einmitt sérlega viðeigandi fyrir þessa helgi. Það er stórljóðið “Veruleikinn snýr aftur” sem birtist á Skítnum 19.janúar 2004.

Veruleikinn snýr aftur

Nú helgin er liðin svo helvíti fljótt
og heilafrumurnar færri.
Og mánudagsins, myrkur sem nótt,
morgun svo asskoti nærri.

Á föstudegi fjörið hefst,
fyrsti sopinn er laptur.
En fyrsti bjórinn félaga krefst
og fljótlega sopið er aftur.

Gamanið ríkir með gleði við völd
og gleymast áhyggjur allar.
Fjörið er mikið og fagurt er kvöld,
nú fögnum við konur og kallar.

Lítið frábrugðið laugardagskvöld
líður á svipaðan hátt.
Aftur er gaman og gleði við völd
og gengur svo langt fram á nátt.

En svo kemur sunnunnar dagur
og sviptir mann vímunni.
Og þá upphefst þunglyndisbragur
Í þynnkuglímunni.

Já, glíman er hörð og glíman er römm,
nú glímir hver fylliraftur.
Því vínið er svikult og víman er skömm
og veruleikinn snýr aftur.